آموزش زبان

فلسفه ی آموزش زبان بیگانه

هدف یادگیری زبان، تقویت ارتباط است – جک سی ریچارد-

سه ابزار کمک آموزشی زبان بیگانه

تکرار

نوشتار

فراانگار (فراخود)

تکرار: تکرار مادر تمامی مهارتهاست. اگر تکرار را لازم نمی آمد، قدر آگاهی دانسته نمیشد. انسان در وفور عصیانگر است و فراموشکار. چرا که در وفور، رنجی نیست تا استادی باشد بهر آموختن اندیشه ورزی. و آن که در وفور فراموش نمیکند، عصیان نمیکند، به حد کافی از زخم های خود آموخته است و اکنون مهیاست تا بزید در ژرفای وفور. تکرار، همان رنجی است که آدمی را بدان آگاهی می رساند که قدر دانسته ها بداند و در فراموش نکردن آنان بکوشد که این کوشش، آنگاه که ذهن را مقوی ساخت، جایی برای فراموشی باقی نمیگذارد. پس، تکرار دشمن فراموشی هاست و ارزنده گر آگاهی از مجرای تجربه.

نوشتار: انسان دارای کالبدهای بیشمار است. هر عمل که از انسان سر میزند، نه فقط از این کالبد گوشت و خون، که تا بی انتهاترین نقاط وجودی انسان منعکس و منتشر می شود. نوشتن، همان قلم و چکش آگاهنده است که مینگارد آنچه را که اکنون نوشته میشود، در دریای بی انتهای وجود انسان. از اینرو نوشتن همان تلنگر با شکوه بیدار کردن آن فراموش شدگان است، آن دانسته های زندگیهای بی پایان.

فراانگار: ما همه چیز را از قبل می دانیم. مسئله ی آموزش زبان اصلاً یادگیری نیست. مسئله، بیاد آوردن آنچه است که در فراخود، در پرده ی فراموشی گنجانده شده که در زندگیهای بی پایان به کرات تجربه شده و اکنون پشت پرده ی صحنه ی خودآگاهی به جهل ما خنده میزند.

نویسنده:ریچارد مورگان