فیزیک و متافیزیک
فیزیک جهانی است که توسط ابزار خاصی درک میشود با این ابزار نمیشود متافیزیک را درک کرد. پس به ابزار دیگری نیاز داریم. لازم هم نیست که چنین بپنداریم که کدام دست ابزار پیشرفته تراست؟
اینها صرفا دوتا جهان متفاوتند و برای درک شدن به ابزار خاص خودشان نیاز دارند. ابزار شناخت فیزیک از لحاظ تجمع و تراکم ذرات زمخت ترند و آسیب پذیرتر. چون ضربه را بیشتر میپذیرند. ابزار شناخت متافیزیک از رقت بیشتر و تراکم ذرات کمتری برخوردارند و لطیف تر و آسیب ناپذیرترند. بسامد وجودشان کمتر و لذا شناورتر و فرارترند. پس ضربه ناپذیرترند.
لافیزیک
جاییست که تصویری دارد ولی حضوری در آن وجود ندارد و از چشمه ی اصوات ابدی آب میخورد که خود بخاطر تحرک ازلی پدید آمده اند. اما محرک ازلی کیست؟
محرک ازلی خودش هم محتاج نیرویی است که حرکت دهد و آن نیرو را چه کسی یا چه چیزی ایجاد میکند؟
ایجاد کننده را چه وامی دارد و الی آخر…
این همان مسئله ی جدلی الطرفین امانوئل کانت است که ما تا ابد میتوانیم به پرسشگری خود ا امه بدهیم اما تا به کجا؟ این خود نیز سوالی است. اینجا همه چیز نقض میشود. مفهوم ابدیت. چه چیزی ابدیت را ایجاد میکند؟ عامل ایجاد کننده ی خالق ابدیت کیست؟ و تا بینهایت سوالهای اینچنینی…
چرا باید فیزیک و متافیزیک بخوانیم؟
برای رسیدن به مفاهیمی در قالب کلماتی چون خالق، ابدیت، … و غایت، همان مسئله ی جدلی الطرفین که آبتنی در حوضچه ی اکنون را فرابگیریم.
زندگی آبتنی در حوضچه ی اکنون است
خوشا آنکه بهر این شناگری مجنون است
پس عاشق شنا در اکنون باش. در زمان حال زندگی کن. آن احساس خوبی که از دیگر وجودها دریافت می داری همان را به دگر وجودها بده. آدمیت همین است. هدیه کن، عشق بورز. دوست داشته باش، خنده بر لبی بیاور، جانی نجات بده. امیدی به نا امیدی ببخش. انسانیت همین هاست. تمام خردمندان جهان چنین می اندرزند. و این اندرز تحت هیچ شریعت یا فلسفه ی خاصی نیست. صرفا عقل محض است. زندگی را اینچنین دریافت کرده ای و این صحیح ترین راه است. چراکه دنیای زیبایی را برای دیگران می آفرینی که خود در پی آنی.
نویسنده:ریچارد مورگان
